7 lutego 2018

Komisja Zdrowia /ZDR/ rozpatrzyła informację na temat przyjętej metodologii oraz postępie prac nad taryfikacją świadczeń medycznych.
Informację przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia – Zbigniew Król.
Podstawą ustalenia taryf dla świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych są udostępniane przez świadczeniodawców informacje o rzeczywistych kosztach ponoszonych w związku z udzielaniem świadczeń. W skład tych kosztów wchodzą koszty stałe i koszty zmienne. Na tej podstawie obliczany jest koszt osobodnia. Przeprowadzana jest też analiza danych klinicznych. Koszt świadczenia obliczany jest jako suma kosztów: pobytu, zużytych leków, wykorzystanych wyrobów medycznych, zrealizowanych badań laboratoryjnych i procedur zabiegowych oraz procedury zabiegowej. Suma ta powiększana jest o koszty podstawowego zabezpieczenia oraz mnożnik zmian wielkości kosztów. Metodyka jest stale weryfikowana.
W ciągu trzech lat działalności Wydziału Taryfikacji Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji określono ponad 500 taryf świadczeń w kilkudziesięciu obszarach terapeutycznych i różnych zakresach.
W dyskusji posłowie pytali m.in. o: problem ujednolicenia zasad sprawozdawczości; możliwość oceny efektywności leczenia; przyczynę zmniejszenia wyceny wielu świadczeń, w tym w zakresie psychogeriatrii, leczenia uzależnień, psychiatrii dziecięcej, przeszczepu płuca, rezonansu głowy, angiografii. Koszty dotyczące radioterapii onkologicznej, chemioterapii paliatywnej, profilaktyki mastektomii. Dodatkowo posłowie pytali o terminy wycen w Ambulatoryjnej Opiece Specjalistycznej (AOS). Posłowie podkreślili potrzebę niezbędnej modyfikacji funkcjonującego systemu w związku z koniecznością dostosowania procedur do nowych innowacyjnych technologii w medycynie oraz uwzględnienia w wycenach monitorowania efektywności wykowanych świadczeń.
W konkluzji zwrócono uwagę na konieczność uwzględnienia modyfikacji funkcjonującej metodologii wyceny świadczeń po wejściu w życie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tzw. ustawy o sieci szpitali).