Sejmowa architektura: Sala Kolumnowa
Na lewo od Hallu Głównego znajduje się drugie co wielkości (600 m2) pomieszczenie w Sejmie, czyli Sala Kolumnowa. Nosi imię Kazimierza Pużaka (1883-1950), działacza socjalistycznego, w czasie II RP posła na Sejm, po II Wojnie Światowej aresztowanego przez NKWD i sądzonego w procesie szesnastu, zmarłego w więzieniu. Wykorzystywana jest m.in. na posiedzenia komisji sejmowych, konferencje czy wysłuchania publiczne. Odbywają się w niej także spotkania największego klubu parlamentarnego.
Po przywróceniu Senatu była miejscem jego posiedzeń przez półtora roku, do czasu otrzymania przez drugą izbę parlamentu własnej sali plenarnej na jesieni 1991 r.
Wejście do sali poprzedzone jest przedsionkiem, oddzielonym od niej dwuskrzydłowymi drzwiami z ozdobnymi kutymi kratami utrzymanymi w czarno-złocistej tonacji.
Nazwa sali pochodzi od szarych kolumn, ustawionych na całej długości pomieszczenia w dwóch rzędach po dziesięć. Posadzkę zdobią kolorowe rozety z wielobarwnych marmurów i złocistego onyksu. Ich odpowiednikiem na suficie miały być trzy plafony, które jednak nie zostały zrealizowane. Ich planowane miejsce usytuowania wskazują ramy z motywem liścia laurowego.
Pomieszczenie doświetlają efektowne kandelabry zaprojektowane przez Halinę Jastrzębowską-Sigmunt.