Przenieśmy się teraz do miejsca, w którym zapadają ważne państwowe decyzje – to Sala Posiedzeń. Tu uchwala się ustawy, tworzy prawo. Pierwotna Sala Plenarna powstała w okresie od maja 1925 do marca 1928 r., a jej projektantem był Kazimierz Skórewicz. Dębowe fotele, stoły, balustradę wykonano według rysunków architekta Stefana Sienickiego, a płaskorzeźby na balustradzie oddzielającej prezydium od amfiteatru były dziełem Aleksandra Żurakowskiego. Zewnętrzną ścianę Sali Posiedzeń zdobił fryz, złożony z osiemnastu kamiennych płyt z płaskorzeźbami Jana Antoniego Biernackiego symbolizującymi m.in. takie tematy jak: Wyzwolenie, Rzemiosło, Religię, Sztuki Piękne, Orkę, Prasę, Oświatę.

Podczas drugiej wojny światowej budynki sejmowe uległy ogromnym zniszczeniom. W 1945 r. podjęto decyzję o odbudowie Sali Posiedzeń w kształcie przedwojennym. W tym samym roku rozpoczęto prace budowlane, które trwały dwa lata. Sala Posiedzeń była gotowa na pierwsze posiedzenie Sejmu Ustawodawczego 4 lutego 1947 r. W porównaniu ze stanem przedwojennym zaszły pewne zmiany w wyglądzie Sali Posiedzeń. Wspomnieć należy, m.in. o konstrukcji dachu, która po jej odtworzeniu ważyłaby trzykrotnie więcej niż przed wojną. Dlatego też zdecydowano się na zastosowanie lekkiej konstrukcji lotniczej, która przetrwała 28 lat do 1975 r.

Utracone podczas wojny płaskorzeźby zdobiące stół  Marszałka Sejmu zastąpiła nowa dekoracja, wykonana, tak jak w 1928 r., przez Aleksandra Żurakowskiego. Ponadto zrezygnowano z marmurowego obłożenia ścian i wyłożono je tkaniną, co miało poprawić akustykę Sali. Natomiast uzupełnień  uszkodzonych płaskorzeźb Jana Antoniego Biernackiego, zdobiących zewnętrzną ścianę Sali Posiedzeń, dokonał Jan Szczepkowski.

Poważne prace modernizacyjne w Sali Posiedzeń  przeprowadzono w roku 1975. Wymieniono wtedy konstrukcję dachu, zainstalowano aparaturę elektroakustyczną oraz urządzenia dla tłumaczy. Po raz kolejny Salę Plenarną unowocześniono w 1989 r. W związku z demokratycznymi przemianami i przywróceniem urzędu Prezydenta RP m.in. odtworzono lożę Prezydenta w skrajnej prawej galerii Sali Posiedzeń.

Obecnie – choć nad każdym projektem pracują komisje – to dyskusje nad propozycjami zmian w przepisach toczą się na Sali Plenarnej. Na końcu każdy projekt podlega głosowaniu. Każdy z posłów ma obok siebie przyciski do głosowania oraz imienną kartę, za pomocą której może głosować. W klasycznym głosowaniu poprzez wciśnięcie odpowiedniego przycisku decyduje czy jest na tak, na nie, czy wstrzymał się od głosu. Wyniki głosowania zliczane są w systemie komputerowym i wyświetlane na tablicach umieszczonych po obu stronach Sali. Nad poprawnością głosowania czuwa Marszałek Sejmu, a nad wszystkim „czuwa” nasz narodowy orzeł. Godło znajdujące się na Sali posiedzeń waży prawie tonę.

Sejm