21 marca 2018

Komisja Infrastruktury /INF/ na posiedzeniu zwołanym w trybie art. 152 ust. 2 regulaminu Sejmu wysłuchała „Informacji Ministra Infrastruktury oraz Ministra Finansów na temat stosowania przez firmy wykonawcze, świadczące usługi w zakresie utrzymaniowych robót drogowych, stawek podatku od towarów i usług”.
W dyskusji zwrócono uwagę na konieczność zdefiniowana usługi kompleksowego utrzymania dróg i ustalenia jednakowej stawki podatku od towarów i usług, albowiem organy skarbowe zaczęły wszczynać postępowania dotyczące wyjaśnienia, jaka stawka podatku VAT została zastosowana w umowach zawieranych przez firmy z GDDKiA. Wszczęte wobec umów zawieranych w ubiegłych latach postępowania mogą zakończyć się uznaniem przez organy podatkowe, iż w ww. umowach zastosowano nieprawidłową, zaniżoną stawkę podatku od towarów i usług. Różnica wynikała z faktu, że w umowach typu „Utrzymaj Standard” od 2010 roku stosowana jest stawka podatku VAT w wysokości 23%, zaś w przypadku umów rozliczanych wg. obmiaru dla określonych czynności, przy czym w umowie czynności może być wiele (np. koszenie, zamiatanie, mycie o określonej powierzchni) jest stosowana stawka w wysokości 8%.
Przedstawiciele Ministerstwa Infrastruktury oraz Ministerstwa Finansów zapewnili o podjęciu wspólnych prac rządowych nad tym problemem i poinformowaniu Komisji o jej wynikach.
W posiedzeniu uczestniczyli: podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury – Marek Chodkiewicz oraz podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów – Paweł Cybulski.

Na kolejnym posiedzeniu Komisja zapoznała się z informacją i prezentacją przedstawioną przez sekretarza stanu w Ministerstwie Inwestycji i Rozwoju – Artura Sobonia, dotyczącą oceny funkcjonowania ustawy z dnia 9 października 2015 roku o rewitalizacji.
Uchwalona w 2015 roku ustawa stanowiła odpowiedź na potrzeby samorządów w zakresie rewitalizacji, umożliwiając prowadzenie tych procesów niezależnie od wielkości jednostki samorządu terytorialnego, skali jej problemów, a także źródeł finansowania. Przepisy ustawy dostarczyły praktyczne narzędzia w postaci specjalnej strefy rewitalizacji i miejscowego planu rewitalizacji, które mają na celu pomoc w przygotowaniu, zarządzaniu i realizacją procesu rewitalizacji.
Minister podkreślił, że ze względu na nieodległe wejście w życie ustawy, liczba gminnych programów rewitalizacyjnych jest jeszcze stosunkowo niewielka.
W trzech miastach – Łodzi, Wałbrzychu i Bytomiu prowadzony jest program pilotażowy, zaś 20 miast objętych jest modelowym programem rewitalizacji. Celem obu inicjatyw jest przygotowanie modelowych schematów działań w zakresie prowadzenia rewitalizacji na obszarach miejskich. Dotychczasowe prace rewitalizacyjne polegały m.in. na remontach i modernizacji budynków, nadawaniu nowych funkcji obszarom poprzemysłowym (np. zagospodarowanie terenów pofabrycznych), adaptacji budynków lub zespołów budynków na cele aktywizacji społecznej, przebudowie placów i obszarów zielonych czy remoncie lub modernizacji części wspólnych wielorodzinnych budynków mieszkalnych.
W dyskusji zwrócono uwagę na niski poziom wykorzystania środków przeznaczonych na rewitalizację w ramach Regionalnych Programów Operacyjnych w niektórych województwach, pomimo istniejących potrzeb rewitalizacyjnych w regionach.