5 czerwca 2018

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi /RRW/ rozpatrzyła dokument analityczny opracowany przez Europejski Trybunał Obrachunkowy pt.: „Przyszłość wspólnej polityki rolnej”.
Dokument przedstawił członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego – Janusz Wojciechowski.
Z raportu wynika, że cele Wspólnej Polityki Rolnej powinny być spójne z celami innych polityk unijnych i przedstawiać jasną wizję rozwoju rolnictwa na dalszy okres, przynajmniej do 2050 r. Komisja Europejska i państwa członkowskie powinny dążyć do uproszczenia zasad WPR, a w ostatnim okresie stało się odwrotnie – programy realizowane w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2014-2020 stały się bardzo skomplikowane i zbiurokratyzowane.
W Unii Europejskiej funkcjonuje przekonanie, że unijne rolnictwo ma się dobrze, bo jest nadwyżka eksportu nad importem żywności, więc można oszczędzić na wydatkach na ten sektor. Produkcja rolna w Europie od lat 70. wzrosła jedynie o 1%, a w tym samym czasie Ameryka czy Azja zwiększyły produkcję rolną kilkakrotnie.
Według raportu coraz mniej ludzi pracuje w rolnictwie, a wieś się starzeje. Tylko 20% unijnych rolników ma poniżej 40 lat. 1/3 rolników unijnych ma ponad 65 lat. Odsetek najstarszych rolników w Polsce to poniżej 10%, podobnie jak w Austrii i w Niemczech.
Nadal występuje duże zróżnicowanie w dopłatach bezpośrednich, sięgające od 100 euro do 1 tys. euro na hektar.
Zmniejszyła się powierzchnia użytków rolnych. W Polsce w latach 2007-2014 dopłaty dotyczyły nieco ponad 14 mln ha, w 2016 r. – 11,8 mln ha. W UE w latach 2007-2013 liczba gospodarstw spadła o 22%.
W trakcie dyskusji mówiono m.in. o: konieczności zmian w dotychczasowym systemie wsparcia, konieczności uelastycznienia WPR, jej znaczeniu i perspektywach.

Na kolejnym posiedzeniu Komisja rozpatrzyła informacje Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na temat: produkcji żywności wysokiej jakości jako szansy polskiego rolnictwa; innowacyjnych rynków dla zrównoważonego rolnictwa oraz procesów koncentracji w przemyśle rolno-spożywczym w Polsce i na świecie.
Informacje przedstawił sekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi – Jacek Bogucki.
W 2017 r. przyjęło Strategię promocji żywności, w której zdefiniowano pojęcie żywności wysokiej jakości.
W Polsce coraz większa liczba konsumentów przywiązuje dużą wagę do jakości i bezpieczeństwa żywności i jest skłonna zapłacić więcej za tego typu produkty.
W działaniach promocyjnych resort podkreśla rolę polskiego rolnictwa jako producenta zdrowej żywności. W ramach PROW 2014-2020 wprowadzono specjalne wsparcie dla nowych uczestników systemów jakości, aby zwiększyć udział rolników w polskich i unijnych systemach jakości; wsparcie ma formę refundacji kosztów kwalifikowanych.
Polska włączona jest m.in. w Europejską Sieć Partnerstwa Innowacyjnego w Rolnictwie (EPI).
Minister podkreślił rolę Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju (SOR) i programów pierwszej prędkości, a także systemów jakości, oznaczeń geograficznych, unijnych znaków jakości. Dotychczas Polska w niewielkim stopniu korzystała z możliwości, jakie w sferze systemów jakości oferuje prawo unijne i krajowe.

Komisja rozpatrzyła informację na temat programu zainicjowanego przez Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu pt. „Dolny Śląsk. Zielona Dolina Żywności i Zdrowia”.
Założeniem programu jest powiazanie przyszłości Dolnego Śląska – przy współpracy środowisk naukowych i przedsiębiorstw – m.in. z rozwojem sektora rolno-spożywczego.
Region ma dobre warunki do produkcji rolniczej, a jest to w niewielkim stopniu wykorzystane – we współpracy z Urzędem Marszałkowskim Województwa Dolnośląskiego program ma zmienić tę sytuację, pomóc ulepszać jakość życia społeczeństwa w województwie dolnośląskim poprzez wykorzystanie miejscowych walorów i surowców w produkcji rolnej nowej generacji. Celem jest również m.in. produkcja zdrowej żywności, stworzenie usług uzdrowiskowo-sanatoryjnych, spowodowanie ożywienia gospodarczego, rozwój przedsiębiorczości wykorzystującej regionalne surowce i przyczynienie się do wzrostu liczby miejsc pracy.
W tracie dyskusji poruszono m.in. kwestię możliwości rozwoju i trudności, jakie wiążą się z rolniczym handlem detalicznym oraz sprzedażą bezpośrednią.